Yeniden bahar gelecek...

Bu sabah havanın puslu ve serin olduğunu görünce telaşe kapıldım, yaz ne çabuk geçiverdi .. 
Uzun yaz akşamlarının, tiril tiril giysilerin, kavun, karpuzun sonu geliyor diye hüzünlendim.. 
Ne de severim hepsini..

Sonra dur daha dedim, bunun sonbaharı var.. Gündüzleri sıcak, geceleri serin, yazdan çalma pastırma sıcakları var dedim. 
Kendimi teselli ettim.

Hem her mevsim güzel değil mi? 

Yağmur, kar yağıyor, soğuk oluyor diye kışı sevmemek olur mu?

Kışı da sevmek lazım. 
Kestane kebap, tarçınlı sahlep kokularını, mandalinaların en turuncularını, dizilerin güncel sezon bölümlerini…

"Dışarıda bir şey mi yapsak, yok yok evde oturalım" tartışmaları sonrası ev keyiflerini, akşam soflarını, sıcak çorbaları, tencere yemeklerini.

Kışın dışarısı da fena değil hem...tıklım tıklım dolup taşan kafeler, erkenden gelen akşamlar, kar yağarken sokak lambalarındaki titrek ışıklar.. 

Hepsinin tadını çıkarana, görüp bakana ayrı ayrı güzel.

Evde geçirilen uzun hafta sonlarını unutmamak lazım bir de..Pufidik ev terlikleri, yünlü yumuşak pijamaları..

Sevdiklerinle birlikte battaniye altında sıcacık televizyon seyretmeleri..

Hızlı hızlı sokaklarda yürüyüp, biran önce eve gitmek için acele etmeyi..

Pencereleri azıcık açtığında insanı kendine getiren o keskin, temiz havayı…

Yeniden baharın geleceği umudu..

Sonra yeniden tomurcuk veren ağaçları, yavrulayan kedileri, sokakta oynayan çocukları gördüğünde şaşırmaları.

Bugünlerde güzel ülkemin de güzelliklere, umuda ihtiyacı var.

Her daim umudun ve güzelliklerin, acıların çok çok üstünde olması dileğiyle..