Ne olsun bildiğin yoğunluk işte..
Ne olsun koşuşturmaca..
Ne olsun iş güç bildiğin gibi..
Bıktım bu soruya benzer cevaplar vermekten.. O kadar
sıkıldım ki onun yerine “Ne olsun çılgınca dans eğlence” diye cevap veriyorum
soranlara..
Henüz denemediğim başka alternatiflerim de var aslında..
“Ne olsun kardan adam yapıyorum”
“Ne olsun iguana yetiştiriyorum”
“Ne olsun ipe un serdim kurumasını bekliyorum” vs. vs.
Bir süredir içimdeki coşkuyu kaybettiğimi düşünüyordum..Koala
moduna takmış otomatik pilotta giderken, koçluk eğitiminin 3. modülünde
içimdeki sıradanlık hissini coşkuya çevirmek için bir yöntem keşfettim.
Metodun adı “duygu
yolu”. Öncelikle kendini fiziksel olarak 10 lu bir skala üzerinde hayal
ediyorsun. 1 en bezgin, durgun olduğun durum. 10 ise ver coşkuyu şeklinde
gezdiğin hal.
Sen o skalada kendine bir yer buluyorsun. Benim kendi
değerlendirmem 5’ti. Sonrasında 5 den 6 ya, 7’ye adım adım ilerliyorsun. Her
bir adımda daha coşkulu hissederken, hissettiklerine, vücuduna, aldığın nefese konsantre
oluyorsun. 10’a yaklaşırken duruşun, bakışın, nefes alışın hatta modun bile değişiyor.
7-8 seviyelerinde dizlerim, kollarım, eklemlerim
hareketlenmeye başladı. Anladım ki benim coşkumu en çok gün içinde hareketsiz,
müziksiz kalmak olumsuz etkiliyormuş.
Durgun, bezgin bir halden 10 seviyesine geldiğimde kıpır
kıpır dansetmeye başlayan birisi haline dönüşüverdim. Coşkumu besleyenin ritm
ve müzik olduğunu fark ettim.
10 derecesinde hissettiğin halini bir sembol haline
dönüştürüyorsun.
Benim sembolüm kıvırtan bir dansöz. Ne zaman kendimi bezgin,
yorgun hissedersem kafamdaki dansözü hayal edeceğim.
O anda beynimdeki
nörolojik yol harekete geçecek ve kendimi daha enerjik ve coşkulu hissedeceğim.
Bunu şu sıralar denenemeye başladım. Olağan pazartesi
sendromu yerine kıvıran dansözüm ve neşeli müziklerimle ben pek bir
keyifliydik. Sıkıcı uzun toplantılar için de birkaç planım var.
Bakalım gelecek günler ne gösterecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder