Ben kim miyim?

Bu bloğun sahibesi Nisan'ı, Elisa'yı, güneşli günleri, yemek masasi sohbetlerini, baharatçı kokularını, gökkuşağını, peynirin her çeşidini, damla sakızlı Türk kahvesini, psikolojiyi, taze ekmeğin ucundan koparmayı, semt pazarlarında gezmeyi, hayal kurmayı, dost sohbetlerini, radyo dinlemeyi, morali bozuk olanların neşelerini yerine getirmeyi, hayattan, sevgiden, olumludan, insan davranışından konuşmayı, anlatmayı ve öğrenmeyi seviyor!
Anne, eş, psikolog, çalışan, arkadaş, koç vs. vs..

21 Mayıs 2012 Pazartesi

Ver coşkuyu….


Nasılsın? Neler yapıyorsun? sorularına şu sıralar verdiğim klasik cevaplar..
 
Ne olsun bildiğin yoğunluk işte..
Ne olsun koşuşturmaca..
Ne olsun iş güç bildiğin gibi..

Bıktım bu soruya benzer cevaplar vermekten.. O kadar sıkıldım ki onun yerine  “Ne olsun çılgınca dans eğlence” diye cevap veriyorum soranlara..

Henüz denemediğim başka alternatiflerim de var aslında..

“Ne olsun kardan adam yapıyorum”
“Ne olsun iguana yetiştiriyorum”
“Ne olsun ipe un serdim kurumasını bekliyorum” vs. vs.

Bir süredir içimdeki coşkuyu kaybettiğimi düşünüyordum..Koala moduna takmış otomatik pilotta giderken, koçluk eğitiminin 3. modülünde içimdeki sıradanlık hissini coşkuya çevirmek için bir yöntem keşfettim.

Metodun adı  “duygu yolu”. Öncelikle kendini fiziksel olarak 10 lu bir skala üzerinde hayal ediyorsun. 1 en bezgin, durgun olduğun durum. 10 ise ver coşkuyu şeklinde gezdiğin hal. 

Sen o skalada kendine bir yer buluyorsun. Benim kendi değerlendirmem 5’ti. Sonrasında 5 den 6 ya, 7’ye adım adım ilerliyorsun. Her bir adımda daha coşkulu hissederken, hissettiklerine, vücuduna, aldığın nefese konsantre oluyorsun. 10’a yaklaşırken duruşun, bakışın, nefes alışın hatta modun bile değişiyor.

7-8 seviyelerinde dizlerim, kollarım, eklemlerim hareketlenmeye başladı. Anladım ki benim coşkumu en çok gün içinde hareketsiz, müziksiz kalmak olumsuz etkiliyormuş. 

Durgun, bezgin bir halden 10 seviyesine geldiğimde kıpır kıpır dansetmeye başlayan birisi haline dönüşüverdim. Coşkumu besleyenin ritm ve müzik olduğunu fark ettim.
10 derecesinde hissettiğin halini bir sembol haline dönüştürüyorsun. 

Benim sembolüm kıvırtan bir dansöz. Ne zaman kendimi bezgin, yorgun hissedersem kafamdaki dansözü hayal edeceğim. 

O anda beynimdeki nörolojik yol harekete geçecek ve kendimi daha enerjik ve coşkulu hissedeceğim.
Bunu şu sıralar denenemeye başladım. Olağan pazartesi sendromu yerine kıvıran dansözüm ve neşeli müziklerimle ben pek bir keyifliydik. Sıkıcı uzun toplantılar için de birkaç planım var.

Bakalım gelecek günler ne gösterecek..

Not: Duygu yolu mutluluk, huzur, sevinç vs. gibi pek çok duygu için denenebiliyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder